Arada inziva şart

 

Arada inziva şart! Ruhunu dinlendirmeli, bi durmalı bazı bazı. Aklımdaki yüklerle kırışıklarım da azaldı; yüzümle birlikte kalbime de renk geldi. İçim dinlendikçe, ruhumu duyuyorum; ruhumu duydukça yaşam sızıyor, iyi olana yer açılıyor.

Fiyakalı bi selfie değil elbet. Ev topuzuyla, kat kat giyindim, “hiçbişey” yapıyorum şuan malum.

Yağmuru izleyerek, rüzgarı dinleyerek… aklıma biraz sessizce kalalım dedim, kalbime sarıldım.. duruyorum öyle; an’ı kokluyorum.

Hani dedik ya; dün dündü, yarın daha olmadı. Öyle işte! Yormadan kendimi, çaktırmadan geçmişi ve eskiyi bırakıyorum… çaktırmadan geleceğin hayalini kuruyorum… şükürlerimi listeliyorum, her birini sindiriyorum. umutla ve sevgiyle… an’ın.. ve ruhun.. ve yaşamın içime sızmasını izliyorum. Doğayı ve doğal olanı izliyorum. Ben benim!

…. ve sihrin paylaşmaktan geldiğini hatırlayarak ve bilerek; bir tazelenme kampında bunu dileyen kalplerle buluşmayı diliyorum.

Kalbinizden öpüldünüz.

… tüm kalbimle

… daima sevgiyle

Şebnem Özenç