Veda

Arabayı atarcasına parketti, kapıyı çarparak indi, bahçenin kısa patikasından hışımla üzerime yürüdü. Her ne olduysa gelirken olmuştu tahminim ya da farkedince gelmeye karar vermişti. Kimbilir ne zamandır sürüyordu kafasında kavga. Sadece yol en az bir saatti. Bunca zaman "kafasında".. hayır.. "kalbinde" kavga etmişti, savaş vermişti. Ben o süre boyunca onunlaymışımcasına.. kavgaya kaldığı yerden devam edercesine.. haykırdı... "Hayır! ben sadece sana böyleyim. sen içimdeki iyiyi ortaya çıkartıyorsun ve bu hayatıma yayılmaya başladı. Hayır! bu dünyada bu şekilde varolamam, böyle biri olamam!" Son söz'de katılmıştım kavgaya nihayetinde, verecek bir cevabım yoktu. çünkü çoktan kavgayı kaybetmişti. çünkü çoktan kavgayı kaybetmiştim. 

Kısa bir süre sonra. Yine bahçede oturuyorum. Havada garip bir etki eski. Neden bilmeden, kalktım ve sokağa çıktım. Ağır çekim filmi sahnesi gibi, dört bir taraftan köpekler geliyordu. Hayretle ve belki biraz uyuşmuş şekilde köpeklerin yavaş hareketlerle gelip, farklı pozisyon ve mesafelerde toplanmasını, bana bakmasını izledim. Gerçekten çok ilginçti! Tam "Eee?" dediğim anda araba sesi geldi ve köşeden döndü. Kıpırdamadılar. Arabadan indi, bana baktı, onlara baktı. Korkmuştu, köpekleri kışkışladı. Sonra öğrendim; o noktadan bir yere bağlayamamıştık doğal olarak. Plan yapmış, bana "kötü" olarak kendini geri alabileceğine, bozduğumu düzeltebileceğine karar vermiş. En azından o gün uygulayamadı, belki çok daha sıkıntılı olacaktı benim için bilmiyorum. Sonunda; savcılığa şikayet ederek ve yüzüne lanetler okuyarak "Onurunu Teslim Ettim". 

En gürültülü kahkahaların, en sessiz gözyaşlarının; şahidi, bir sırdaş, eski bir dost ile böylece helalleşmiş olduk. Bu büyük bir veda idi. Onca zamanın hatırına sevgiyle olabilirdi diye geçirdim içimden.. en azından saygıyla. Sonra tekrar düşündüm. Belki de onca paylaşılan, o sevgiydi ayrılığı haşinleştiren. Ayrılabilmek için o sevgiyi, o bağı bertaraf etmesi gerekiyordu. Etti. Bu bana yapılmış bişey değildi ya da benim yüzümden olan. Nasıl davrandığı onun sorunuydu, benim nasıl davrandığım da benim sorumluluğum. 

... tüm kalbimle 

... daima sevgiyle 

 Şebnem Özenç