Aşırı Çaba

Bikaç arkadaş yandaki Etibank kampının havuzuna kaçtık. Klasik gittikçe derinleşen bir havuzu var. Sığ tarafta dal, çık oynuyoruz öyle. Yüzmeyi yeni öğrenmişim, anca suyun üstünde durup hınnı hınnı köpekleme gidebiliyorum. 

Derin tarafa bakıp karar verdiğimi hatırlıyorum. Dahasını kimse bana öğretmeyecek, kendi kendine de birden yüzücü olup çıkmayacağıma göre.. bi cesaret bi yerden başlaman lazım, derinlere açılmanın zamanı geldi dedim ve havuzun etrafında tam tur atmaya karar verdim. Yine de tedbiri elden bırakmamak için, her ihtimale karşı kenardan kenardan yüzeyim ki, tutunuveririm gerekirse. 

Neyse; başladım yüzmeye. Kafam sürekli kenara tutunmakta, heyecan ve aşırı çabadan gergin, göreve kitlenmişim ama kararlıyım başaracağım! ilk uzun kenarı bitirmek üzereyim, en derinlere kadar geldim. Bir amca kenara yaslanmış havuz keyfi yapıyor. Bunu hiç hesaba katmamıştım. Ya geri döncem ya da kenardan uzaklaşmak zorunda kalcam. Zor karar! Oraya kadar gelmiştim sonuçta.. Deriin bir nefes aldım ve amcanın hemen önünden biraz açılarak yüzmeye başladım. Tam karşısındayken bi an göz göze geldik, bıyık altından gülümsedi ve başımdan bastırıp beni suya batırıverdi.

Biri şimdi çocuğunuza bunu yapsa kıyameti koparırdınız muhtemelen. Hayır amca kötü kalpli değildi, hayır travmatik bir olay anlatmıyorum. Tam tersi.. Suyun üstünde durmak için o kadar çabalıyodum ki normalde olabileceğinden daha zor hale getirmiştim olayı. Bi anda onca korku, onca stres dağılıverdi. Büyük bir rahatlama geldi. sonrası akıverdi... ister suyun içinde, ister üstünde.. bu kadar basitti işte aslında.. Havuz etrafında tur yapmadım, kenardan açılarak karşı kıyıya yüzdüm ve arkadaşlarımın yanına gidip hakedilmiş dondurmamı yedim. 

... tüm kalbimle

... daima sevgiyle

Şebnem Özenç