Hareket Vakti

Gözgöze gelindiğinde de hastalık bulaşıyo sanılan dönemde bir teyzeye bişi sormak için döndüğümde korkuyla üç adım geri düşmesi üzerine, insanları benden korumak için ek tedbirler koymuştum. Neyseki son zamanlarda benim gibi yeter modunda birilerine denk geliyorum ve insanca iletişiyoruz. 

Dün Markete gittim. Sanki araba karneyle veriliyomuş gibi az parça alacağım diye sepet aldım. Tabiki gerçek öyle olmadı. Bi elimde tıkıştırılmış, taşmış sepet ve parmağın kenarında tutturulmuş tuvalet kağıdıyla yan yan debelenmek sureti ile, diğer elimle kapalı koli içinden 6'lı soda çıkartmaya çalışıyorum. Doğal olarak ordaki beyefendi bu acı sahneye dayanamadı ve otomatikman atılıp, çıkarıp, koluma uygun şekilde yerleştiriverdi. Sonra göz göze geldik ve birden ayıldı. Tam ben teşekkür etcekken, o özür diledi! biraz evvel dezenfektanladım ellerimi walla dedi. "lütfen, sorun değil, çok teşekkür ederim" diyebildim ve hızla olay yerini terk ettim... "abicim ben zaten ya corona ya karantina savulun uleeeyn şeklinde kendimi meydanlara atacak, yakaladığımı hasretle kavuşulan sevgili gibi sarılıp, koklaya koklaya öpecek haldeyim.. canını sevdiğim lütfen ağlatma beni"

Genelde mümkün olduğunca yerli esnafı desteklemeyi tercih ediyorum. Diren Bakkal'ımız kendini çok güzel adapte etti bu dönem. Geçen ilk defa domates soyarken yıllardır almadığım mis koku geldi burnuma. o çilekler yıkandığı gibi bitmişti. Napıyosam artık.. ilk siparişte stresliydi, son kısımda dayanamayıp kg versen ya da şu kadarlık falan desen bari dedi. sonra o da alıştı bana, diğer esnaflar gibi.. ayarlıyolar bi şekil. Sipariş getirdi dün. İçten bi nasılsınız patlatıp sonra biliyoruz artık sizi, "..." deyince sen olduğunu anlıyoruz dedi gülümseyerek. Muhabbetin, sohbetin bol olsun dedi, gitti. o gülümsemenin altında yapılmış tatlı bi dedikodu var belli. bimukabele!

Bunun üzerine kendimi klavye başında buldum. Ne seviyomuşum meğer; mahalle ve insan hikayeleri, anılar.. yazdım da yazdım... Bu arada en az 2 senedir taşınmaya çalışıyorum. Bir türlü beceremedin diye de kendime kızıp duruyorum. Sonra bi kal geldi.. burdan ayrılmamak için kuyruğunu kovalıyor olabilir misin acep???

... tüm kalbimle

... daima sevgiyle

Şebnem Özenç