Yumurta Dünyadır

"Her insanın yaşamı, onu kendine götüren bir yoldur, bir yol denemesi, bir yol taslağıdır. Hiçbir insan yüzde yüz kendisi olamamıştır, ama yine de herkes gücü yettiğince ilerler bu yolda, kimi biraz daha gözü açık kimi biraz daha gözü kapalı. 

Hepimiz aynı derinliklerden çıkıp geliriz, ama bir taslak, derinliklerden çıkıp gelen bir yaratık olarak her birimiz kendi öz amacımıza varmak için uğraşıp didiniriz. Birbirimizi anlayabiliriz, ama kendimizi ancak kendimiz açıklayıp yorumlayabiliriz.

Kuş yumurtadan çıkmak için savaş veriyor. Yumurta dünyadır. Doğmak isteyen, bir dünyayı yok etmek zorundadır. Kuş Tanrı'ya doğru uçuyor. Tanrı'nın adı Abraxas'tır."

Herman Hesse - Demian

Abraxas: Ne iyi ne kötü. İlahi ile şeytani arasındaki bağlantı.

Dolunay tutulması, yine bir bitiş ve yeni bir başlangıç falan nostaljiden vurdu bugün. Hayatta hayranlıklarım oldu ama yaşam davası haline getirdiğim, fanatik olduğum biri veya topluluk olmadı. Hani sorsalar bir Herman Hesse, bi de Bono diyebilirim. Nerdeyse obsesif kabul edilebilecek düzeyde bağlanma, sadece yarattıkları ile değil hayatlarına dair de merak oluşması. Rockçı doğulur rockçı ölünür ama yaş aldıkça yumuşak versiyonlara doğru kayış oluyor itiraf edeyim :) eskisi gibi saatlerce dinlemiyorum. Bono'nun yeteneğini, ününü kullanışını beğeniyorum. Bir dönem  protesto ederek Türkiye'ye gelmeyi reddetmesi dahil, saygı duyuyorum. Dünyadaki tüm politikacılar ve önemli insanlarla bağlantısı var ve ününün, parasının, yeteneğinin gücünü inandığı daha iyi bir dünyayı yaratmak için kullanıyor. Hani keşfetmeye çalışıyoruz ya; "ben kimim, varlık amacım, bana has olan"... yeteneğin amaç değil, araç haline gelmesi hali. Bir müzik adamından öte, dünya insanı olması beni etkileyen. 

Yukarıdaki yazı yıllarca panolarımı ve defterlerimi süsledi. İlk Demian kitabı ile tanıştım Herman Hesse ile. Yepyeni bir dünya keşfetmemi sağlayan, bana okumayı sevdiren yazar. Bol noktalamalı uzuun cümleler kurar, yarım sayfa süren cümleleri var. Ya çok seversin ya nefret edersin öyle bir adam. Betimlemeleri ile içine alır ve nerdeyse kokusunu duyarsınız. O kestane ağacını her düşündüğümde hala capcanlı bir anı gibi hatırlıyorum, onunla oradaymış gibi. 

İlk orta sonda tanıştım. En iyi kitaplarından sonra ilk romanlarını okumaya başladım. Yüzeysel, hatta belki biraz zorlama, bişi eksik olayı. O arada ne olmuştu acaba? Travmaların aşıldığında hediye olduğu kavramına merhaba dedim. Büyük bir depresyon geçirmişti ve ordan çıkışı kelimelerine ve kitaplarına işleyen ruh olarak geri dönmüştü ona. İstediği, dilediği gibi bir yazar olmuştu.

Ayırmam çok zor ama favorim Narsis ve Goldmund. iki zıt karakterli dostun hikayesi. Bi Boncuk Oyunu kitabını 10 defa falan başladım ama bir türlü tamamlayamadım niyeyse. 2-3 yıl önce tekrar denedim hatta, olmuyor. okuyabildiğim gün anlarım nedenini ;)

Herman Hesse ile yolculuğun sonu, bir yolun sonu. Çok üzgünüm çünkü başka kitabı yok. Sonra Herman Hesse'e dair son bir kitap buldum. Veda hediyesi ya da kavşakta bir ekmek kırıntısı, bir mummuş meğer.  Yayınevi psikiatrist arkadaşı ile mektuplaşmalarını kitap haline getirmişti. ve o kişi C.G.JUNG. :D Bana da biri öyle dokunsa, kabuğumu kırsa, cevherimi çıkartsa diye içimden geçirmiştim. Kitaba bayılmıştım ama yeni yolculuğumun işareti olduğunu anlayamadım tabi ki.

Araya yıllar girdi. Öğrencilik hayatının bitişi, yeni şehir, iş hayatı, gençlik... derken herkes gibi başıma hayat geldi. Hiç tahmin etmeyeceğim, bambaşka şeylerle ilgilenirken buldum kendimi. Bu yollara düştüm. o kabuğumu kıracak biri Yaşam oldu. Uyandırma dürtmesi verecek olaylar ve vesile kalpler çıktı yoluma.

Film son nefese kadar bitmiyor ve bütün olarak gördüğünde hep bir öncesinde o an'a, olduğun yere hazırlandığını farkediyorsun. Bir gün Sevgili Turgay abinin tavsiyesi ile Jung ile ve kitapları ile yolum önüme belirdi... daha doğrusu yola devammış.. hep öyleymiş. Bugün buradayım ve severek yaptığım, heyecan duyduğum şeyi yapmaya devam ediyorum. Anlamaya, keşfetmeye, dokunabilmeye, aynı yolun yolcusu başka kalplere vesile olabilmeye; büyümeye ve gelişmeye devam, öğrenmeye devam, merakla yol nerelerden geçiyor izlemeye devam...

Yaşam büyütmek, geliştirmek için meyvelerini sunuyormuş, yola döşüyormuş, ihtiyacın olabilecekleri biliyor, hazırlıyormuş... Gözlüyor ve gözetiyormuş. Teşekkür ederim. Şimdi Tam Buradayım! ve Böyleyim!

... tüm kalbimle

... daima sevgiyle

Şebnem Özenç